Reis langs de Braziliaanse stranden

Tijdens de afgelopen 2 weken heb ik een keuze gemaakt uit het 1761 km lange strand van Fortaleza naar Salvador, daar heb ik volgende meegemaakt.

Na Fortaleza ben ik naar Natal gegaan. De bus stopt normaal bij een busstation maar omdat ik niet naar het centrum ging maar naar Ponta Negra wat een bekend strand is, stopte de bus langs de snelweg en daar stapte ik uit. Daarna was ik met de taxi snel bij het hostel. In het hostel ontmoet ik Norbert, een 50 jarige duitser die al 30 jaar in amerika woont. Toen wisten we nog niet dat we de komende 2 weken samen zouden gaan reizen. De dag erna gingen we naar het strand met de bekende duin. Het strand is mooi en het water is warm. De dag erna gaan we naar het fort waar Maurits van Nassau leiding over had. Dat was de tijd dat wij Nederlanders hier alles regelden, om de traditie voort te zetten probeer ik zelf hier ook het een en ander te regelen. De stad zelf is niet boeiend om naar toe te gaan dus besluiten we om de volgende dag weer te relaxen op het strand.

De dag erna gaan we naar Pipa, in Lonely Planet (de bijbel onder de reizigers) staat 'Pipa makes you stay longer'. Het is een klein dorpje waar op de stranden na niet veel te doen is. Met een busje gaan we naar Goianinha een uur van Natal en daarna met een nog kleiner busje naar Pipa. We rijden door een mooi landschap en zien een meer waar de zee eindigd. Pipa heeft een lange straat waar alles te vinden is. Na het afzetten van de spullen zijn we naar het strand gelopen en het ziet er inderdaad mooi uit. Via het strand in het centrum lopen we naar het dolfijnenstrand, het is een mooie grote baai met hoge rotsen. Terwijl we met onze voeten in het water lopen zien we 50 meter verder de dolfijnen zwemmen. Omdat het dichtbij de evenaar ligt wordt het hier om 5u al donker. Ik weet dat het momenteel in NL om 5u ook al donker wordt maar met dit warme weer (30 graden) is dit wel apart. Ohja, in het zuidelijk halfrond draait het weglopend water in de spoelbak met de klok mee en in het noordelijk halfrond spoelt het water tegen de klok in weg.
De dag erna gaan we naar Praia Amor. Wat ook een mooi strand is, daar komen de mensen die het beste kunnen surfen.
De dag erna gingen we naar Tibau do Sul. We hoorden dat het slechts 2u lopen is dus we trokken onze stoute slippers aan en gingen we op pad. Alle stranden in Pipa staan met elkaar in verbinding, we zochten uit wanneer het eb was en daar gingen we.
Vanaf Praia Centro via Dolphins bay kwamen we uit bij Madeiro beach waar we een pauze inlasten. Witte stranden, palmbomen, rotsen met bomen, warme azure blauwe zee en mooie Braziliaanse meiden. Wat wil je nog meer?!
Daarbij dronken we ook met onze billen bloot melk uit een kokosnoot en werden vanzelf bruin. Heerlijk! The good life!
Nadat we voldaan zijn van het mooie wat er in de wereld bestaat, lopen we verder via kleine onbevolkte strandjes naar onze bestemming Tibau do Sul. Na een totale wandeling van 5u gaan we daar van de zonsondergang genieten.
 
De dag erna ging ik leren surfen. In het hostel leende ik een surfplank en daarmee liep ik door de straat naar het strand. Na een hele dag oefenen en vechtend tegen de golven kon ik enkele seconde op het bord blijven staan. Het regende die dag dus ik had met 3 andere surfers genoeg ruimte in de zee. Toen ik terug naar het hostel wilde was het vloed en was het niet mogelijk om over het strand terug te lopen. Na 2u wachten totdat het eb werd besloot ik met m'n surfplank onder m'n arm over de natte rotsblokken terug te lopen. Het relaxte Pipa is zo mooi dat ik een nacht bijboek, wat dat betreft had Lonely Planet gelijk.

De dag erna ga ik naar Recife. In deze stad hadden de Nederlanders, na dat we de stad in brand staken, het tussen 1636 en 1644 het ook voor het zeggen. Recife was in die tijd de wereldstad voor de suikerhandel. Handelaren als wij zijn namen de handel over en maakten Recife rijk. Van de NL-ers mochten er rijke joden komen wonen maar de Brazilianen vonden dat niet goed dus jaagden ze ons weg. De joden gingen naar Amsterdam (gevolg problemen 2e W.O.) en andere naar noord-amerika waar zij nieuw-amsterdam oprichten. Die stad verkocht NL voor een paar knaken aan de Amerikanen die er New York van maakte. Recife een stad waar veel Nederlandse geschiedenis is ontstaan omdat wij alles wilden hebben. Gorden Gekko zou hebben gezegd: 'Greed is Good'!

In het oude stadsgedeelte bezoek ik Fort do Brum (de Bruin) en de oudste Nederlands-Joodse synagoge ter wereld. Via de Maurits van Nassau brug loop ik naar het gerechtsgebouw waar onze Maurits de lakens uitdeelde en hem dat een standbeeld opleverde. Ook bezoek ik een kerk met een ruimte van goud en met Delfts-blauwe tegeltjes.

Woensdag 25 januari komt ons Tom mij vergezellen in het vervolg van mijn nog 6 weken durende reis. Nadat ik hem trakteer op een biertje gaan we naar het strand. De volgende dag gaan Norbert, Tom en ik naar Olinda, het stadje langs Recife. Daar hebben we op een hoge berg een mooi uitzicht over het stadje, de zee en de mooie gekleurde huizen.

De dag erna gaan we naar Itamaraca, een eiland waar Fort Orange is te vinden en parelwitte stranden. We rijden door de straten van Recife waar de riool uitkomt in het kanaal, het stinkt daar enorm.
De dag daarna gaan we met een busje 1,5u buiten Recife naar Porto Galinhas (strand van de kippen, zo noemde de plaatselijke bevolking de zwarte slaven die daar in ladingen per boot werden afgeleverd). Een mooi lang strand met warm water. Daar zien we koraalvissen zwemmen in het heldere water. s'Avonds lopen we een uur over de straat waar de uitgaansgelegenheden zijn, maar we vinden alleen een pleintje waar we bier op straat kunnen kopen, wat dat betreft is Recife niet levendig.
De dag erna chillen we nog wat op het strand voordat we de nachtbus pakken naar het 1200 km zuidelijker gelegen Salvador.

In Salvador lopen we rond in het historisch, maar super levendige wijk Pelourinho. Salvador is de 3e grootste stad van Brazilië en hier is gelukkig meer te zien dan alleen maar strand. Mooie pleinen, kerken, gebouwen, een haven en een mooi uitzicht over de stad en zee. Deze bruisende stad heeft veel hobbelige kasseienwegen en veel barretjes en restaurantjes. s'Avonds is naast ons hostel op een grote trap van 50 meter vol met mensen een live optreden met Braziliaanse swingmuziek. Om 23u is het helaas afgelopen maar erna gaan we verder de stad in en naar een salsa club.

De dag erna gaan we naar de Bonfin kerk waar veel wensbandjes hangen en erna naar de wijk Barra waar we, geloof het of niet ook een groot Nederlands fort zien.
De dag erna gaan we naar Praia do Forte, wederom een mooi strand waar s'avonds schildpadden aan land komen.
Die dag daarna gaan we met een boot naar Ihla de Itaparica tegenover Salvador. Een mooie eiland met verschillende stranden. Het strand bij de haven heeft een mooi uitzicht op de skyline van Salvador. Er is ook veel armoede onder de bevolking, dus  tijdens het eten op een terras wordt je continu gestoort door zwervers, dat is het enige nadeel van deze mooie muzikale levendige stad.

Het gebied vanaf Fortaleza naar Salvador heeft een grootte van 1761 km en was allemaal in bezit van de Nederlanders. Daarbij stel ik voor om in juni en juli 2014 de rest van het land te veroveren. De komende 3 weken ga ik de route naar Rio alvast verkennen.
In vergelijking met de andere landen die ik heb bezocht tijdens mijn reis door Zuid-Amerika is er in Brazilië weinig spectaculairs te zien. Daarentegen is Brazilië erg relax en zijn er veel mooie stranden.

Inmiddels zijn we de dagen aan het aftellen tot aan de carnaval in Rio, het grootste festival ter wereld begint 17 februari en tot die tijd komen we geen steden meer tegen maar enkel badplaatsen. We zullen aan jullie denken ;)